Archive for sierpnia 2011

Pierwsze wrażenia #3- Highschool of the dead

(recenzja obejmuje tomy 1 i 2 polskiego wydania)

Wszyscy jesteśmy zaskoczeni atakiem żywych trupów. Przed chwilą widzieliśmy jak uczniowie jednego z liceów, zorganizowali się w małą grupkę i wspólnymi siłami próbują odeprzeć ich atak. Niestety, nie jest to takie łatwe, gdyż plaga rozprzestrzenia się w niewiarygodnym tempie. Każdy ugryziony, niezależnie od ciężkości obrażeń, umiera i powraca do życia, infekując kolejnych ludzi. Policja i Siły Samoobrony nie są w stanie zapanować nad sytuacją, na całe szczęście media starają się nie wywoływać paniki. Dla wielu z nas jest już jednak jasne, że świat jaki znaliśmy, właśnie się skończył. Sakura, co ci jest? Sakura? Sakuraaa!!!

Kolorowe strony, dają mnóstwo frajdy
Od jakiegoś już czasu widać znaczne ożywienie w szeregach Waneko. Do tej pory można było odnieść wrażenie, że wydawnictwo to, nie do końca zdecydowało, czym chce się zająć. Wśród ich publikacji można było znaleźć komiksy, książki z legendami oraz podręczniki. Dopiero niedawno zweryfikowali oni swoje plany skupiając swoje wszystkie siły na komiksach i od razu postawili na japońskie hity. Jednak, w przeciwieństwie do JPF-u, nie zabrali się oni za tasiemce, ale za serie krótsze, ok. dziesięciotomowe. Oczywiście, większość z nich do tej pory nie została zakończona, więc nie można wykluczyć, że nie zamkną się one w pięćdziesięciu, czy sześćdziesięciu tomach, ale to szczegół.

Jednym z ostatnich tytułów jakie Waneko zaczęło wydawać jest seria Highscool of the dead, braci Daisuke (scenariusz) i Shouji'ego (rysunki) Sato. Akcja komiksu rozpoczyna się w momencie gdy trójka licealistów: Takashi Komuro, Hisashi Igo i Rei Miyamoto, stawia prowizoryczną barykadę, na schodach prowadzących na dach szkoły. Schronili się oni tam, gdyż fala spanikowanych uczniów oraz hordy nieumarłych odcięły im drogę do wyjścia z budynku. Wiedzą jednak, że nie będą mogli tkwić tam w nieskończoność. Ich zapasy są mocno ograniczone, co gorsze jedno z nich zostało ugryzione przez zombie. Prócz nich infekcji uniknęło jeszcze kilku uczniów: mistrzyni Japonii w kendo, Saeko Busujima, genialna Saya Takagi oraz nieustępujący jej na krok, maniak militariów Kouta Hirano. Dodatkowo masakrę przetrwała hojnie obdarzona przez naturę pielęgniarka Shizuka Marikawa. Od tej chwili ludzie ci, aby przeżyć będą zmuszeni połączyć swe siły.

Rodzina, ach rodzina. Recenzja animacji Summer Wars.

Fani japońskiej animacji w Kraju nad Wisłą nie mają łatwego życia. Z trzech firm zajmujących się dystrybucją japońszczyzny do Polski pozostało zero. Szkoda, bo obok tytułów skierowanych głównie do fanatyków (Bleach: Memories of Nobady), pojawiały się na naszym rynku także, takie perełki jak Sammer Wars.

To jak, bierzesz tę robotę?
Japonia to kraj nieprawdopodobnych wręcz kontrastów. Z jednej strony jej mieszkańcy lubią się chwalić jakim to oni nie, są nowoczesnym narodem. Z drugiej, zaś, ani na moment, nie zerwali, ze swoją wielowiekową tradycją. Jest to również nacja, w której największe szanse na wyrwanie fajnej laski, mają życiowi nieudacznicy, tacy jak Kenji Koiso, bo jak tu inaczej mówić o uczniaku, który nie zdołał się zakwalifikować do ogolnojapońskiej olimpiady matematycznej. Toć to zwykły lamer! Zamiast rozwiązywać całki przestrzenne, jest on zmuszony spędzać czas z gościem nazwiskiem, Takashi Sakuma i nadzorować kawałek wirtualnego świata zwanego Oz. Nuda. Czy ktoś go uratuje? Otóż tak, bo oto do kanciapy naszych infomatołów wpada jedna z najpiękniejszych dziewcząt w szkole, Natsuki Shinohara. Dziewczę, proponuje Kenjiemu pracę, która polega na, uwaga, spędzeniu z nią wakacji. Szykuje się kolejny nudny romans? Nic z tych rzeczy. Wakacji bowiem nie spędzą oni sami, ale z całą wielopokoleniową rodziną dziewczyny, w której prym wiedzie pewna 89 letnia starsza pani.

Pierwszy z mścicieli. Recenzja filmu Kapitan Ameryka: Pierwsze Starcie.

Ostatnią ekranizacją amerykańskiego komiksu, którą widziałem w kinie była trzecia część przygód Spidermana. Szedłem na nią pełen nadziei, gdyż stwierdziłem, że po dwóch tak słabych częściach można zrobić jedynie coś lepszego. Niestety, zawiodłem się. Film ten obdarł z całej magii moją ulubioną postać z uniwersum Marvela i doprowadził do tego, że jeszcze tego samego dnia przyrzekłem sobie, iż chłopcy z Domu Pomysłów już, nigdy więcej, nie zarobią na mnie w ten sposób. Nic, jednak nie trwa wiecznie. Kilka dni temu, mój kolega, na swoim blogu, wyraził opinię, że od czasu, gdy za  pracę nad filmami o superbohaterach przestali się zabierać spece z Hollywoodu, poziom tych produkcji wzrósł. Słowa te sprawiły, że postanowiłem zaryzykować, jeszcze raz.

Kapitan Ameryka jest jednym z pierwszych superbohaterów
stworzonych przez Marvel Comics
Akcja filmu Captain America: Pierwsze starcie, rozpoczyna się w 1940 roku gdy młody student sztuki, Steve Rogers (w tej roli Chris Evans), po raz kolejny próbuje zaciągnąć się do wojska. Pełen zapału i ułańskiej fantazji staje przed komisją i po raz kolejny dostaje kategorię F. Powodem takiego stanu rzeczy jest astma, która automatycznie go dyskwalifikuje. Jakby tego było mało jego najlepszy kumpel James “Bucky” Barnes (Sebastian Stan) zaprasza go na pożegnalne przyjęcie, gdyż sam dostał przydział do 107. pułku i następnego dnia wyrusza na front. Jednak darowanemu koniowi nie zagląda się w zęby, jest to przecież dobra okazja, aby wyrwać panny. Nie, wróć, Steve, nie jest w tym za dobry, aby ponownie spróbować szczęścia w rekrutacji. Tym razem jednak nie przyzna się do astmy. Jak łatwo się domyślić wywiad wojskowy jest czujny i od razu rozpoznają oszusta. Naszego niedoszłego rekruta z opresji ratuje Dr Abraham Erskin, któremu przypadł do gustu niezwykły wręcz patriotyzm młodzieńca i proponuję mu współpracę w ramach projektu "Odrodzenie", który ma na celu stworzenie super żołnierza.

Pierwsze wrażenia #2- magazyn Akiba

Rynek komiksu japońskiego rozwija się nad Wisłą nader prężnie. Mamy już trzy wydawnictwa o silnie ugruntowanej pozycji. Wprawdzie bardzo często zdarza się im nie dotrzymywać terminów wydawniczych (z winy Japończyków, oczywiście), ale summa summarum, wydają one wszystko co sobie zaplanują (przykładem niech będzie niesławny Uzumaki). Nic więc dziwnego, że pojawia się coraz więcej osób chcących uszczknąć co nieco z mangowego tortu.

Jak dotąd, cycki, były kojarzone głównie z
magazynem Arigato
Jeżeli zaczynasz interesować się jakąkolwiek dziedziną życia naturalnym jest, że zaczynasz szukać o niej jak największej ilości informacji. Jedni w tym celu zaczynają przeszukiwać Internet. Problem z nim jest jednak taki, że można tam znaleźć dużo nieautoryzowanych treści, które, po krótkim zapoznaniu się z nimi, okazują się być zwykłymi śmieciami. Dlatego niektórzy poszukują innych źródeł informacji np.: czasopism specjalistycznych. Potencjalny fan japońskiej kreski miał, do tej pory, do wyboru trzy takie tytułu: magazyny Otaku, Arigato i Kyaa. Od lipca do tego grona dołączył Akiba.

Twórcy magazynu już na starcie mieli utrudnione zadanie. Po pierwsze: duża konkurencja (a, jak!). Po drugie: duża niechęć fan(atyk)ów do nowego pisma. Wydawać by się mogło, że czynniki te wymuszą na redakcji duże zaangażowanie i stworzenie czegoś oryginalnego na względnie wysokim poziomie. Sztuka ta udała się redakcji Akiby tylko połowicznie. Z jednej strony położono duży nacisk na tematy, którym konkurencja nie poświęcała za dużo uwagi lub w ogóle je pomijała. Z drugiej, trudno oprzeć się wrażeniu, że magazyn był robiony w dużym pośpiechu, ale po kolei.

- Copyright © 2010-2014 Półka pełna komiksów - Ore no Imouto - Powered by Blogger - Designed by Johanes Djogan -