Półka pełna komiksów

Na szczególną uwagę zasługuje sposób prowadzenia narracji. Każdy kadr, rozpoczynający kolejną scenę, nawiązuje w jakiś sposób do ostatniego kadru poprzedniej sceny. Czasem jest to odpowiedź na zadane pytanie, innym razem jakiś powtarzający się element tła. Zabieg ten umożliwia gładkie przejścia pomiędzy retrospekcjami, a bieżącą akcją. Co ciekawe wybieg ten został zastosowany również do całego komiksu. Pierwszy i ostatni kadr opowieści są niemal identyczne. Sprawia to, że historia zatacza koło i powtarza się niemal bez przerwy. Kolejną rzeczą są retrospekcje, są one czarno białe z jednym, małym wyjątkiem. Wszystko co powinno być czerwone, pozostało czerwone. Miało to dać jakiś specjalny efekt, którego nie potrafiłem dostrzec. Być może jest to wina powtarzającego się motywu krewetki, którego nie potrafiłem zinterpretować. Jak już jesteśmy przy stronie graficznej. Różni się ona od tej z pierwszego wydania. Tym razem kolory nakładał osobiście rysownik, Brian Bolland. Zabieg ten spowodował, że komiks wreszcie wygląda tak jak sobie tego życzyli obaj twórcy. Wszystkie kadry są po mistrzowsku rozplanowane, każdy z nich został wykonany z niezwykłą starannością. Gdy czytałem komiks, bardzo często zatrzymywałem się na kolejnych kadrach i dokładnie je studiowałem. Tak dobrze budują one atmosferę, że czytelnik ma wrażenie, że znajduje się tuż obok rozgrywanych scen.

Za polskie wydanie Zabójczego Żartu odpowiada wydawnictwo Egmont. Podobnie w przypadku innych komiksów tak i tu nie ma się do czego przyczepić. Twarda, częściowo lakierowana okładka sprawia wrażenie trójwymiarowości. Przyglądając się niej obserwator ulega się złudzeniu, które sprawia, że jest on niemal pewny, że to właśnie jemu Joker robi właśnie zdjęcie. Złudzenie to potęguje dymek z jakże częstym w takich sytuacjach zwrotem "uśmiechnij się". Wewnątrz zeszytu, oprócz opisanej tu opowieści, znajdziemy również wstęp napisany przez Tim'a Sale'a oraz posłowie w którym Brian Bolland przybliża kulisy powstania zarówno pierwszego jak i drugiego wydania komiksu. Po nim znajdziemy kilka dodatków. Krótki komiks o Batmanie oraz kilka rysunków będącymi szkicami do Zabójczego Żartu.

Teraz czas na odpowiedzenie sobie na najważniejsze pytanie. Dla kogo jest to komiks? Na pewno dla fanów Batmana. Fani twórczości Moore'a mogą poczuć się lekko zawiedzeni, gdyż nie jest to klasyczny Moore. Nie ma tu próby odpowiedzi na trudne pytania. Jest to prosta opowieść o mrocznej stronie superbohatera, który próbuje pogodzić się z nią, poprzez pogodzenie się ze swoim największym wrogiem. Sztuka ta udaje mu się Batmanowi połowicznie, co świetnie podsumowują ostatnie kadry komiksu. Trzymając w rękach Zabójczy Żart, trzymamy tak naprawdę pojedynczy zeszyt, których w Ameryce, każdego miesiąca wydaje się kilkadziesiąt. Jak widać taki zalew tytułów niesie nie tylko hektolitry mętnej wody, ale również błyszczące samorodki, takie jak opowieść Alana Moore i Briana Bollanda.