Półka pełna komiksów

J.P. Już od pierwszych minut serialu można zauważyć dwie rzeczy. Po pierwsze często w kadrze widzimy dziewczęta i to nie w całej okazałości, lecz...
A.E. Do rzeczy! Widzimy głównie cycki i majtuchy. Twierdziłeś, że nie jest to typowa opowieść o nastolatku i tabunie lachonów, jednak przyznam, że mnie zaciekawiłeś. Mów dalej.
J.P. Drugą rzeczą jest sposób pokazania historii. Przyznam, że ja już dawno nie widziałem czegoś tak oryginalnego w anime. Sposób kadrowania zwiększa stopień odrealnienia historii. Kolejne sceny są rysowane w innym stylu, niż poprzednie. Ma to na celu uwypuklenie problemu bohaterki, którą akurat zajmuje się Araragi i pokazać w jaki sposób postrzega ona świat. Przypomina to kolaż. Mimo, iż w seria jest rysowana uproszczonym stylem, jest on niezwykle szczegółowy. Oglądanie staje się przygodą. Każda scena jest oryginalna i nietuzinkowa. Jest, również bardzo ładnie narysowana. Przyznam, że każdy kolejny seans rozpoczynałem z myślą "Czym mnie teraz autorzy zaskoczą?".
A.E. Ok, ok. Wygląda to ładnie, choć może trochę za mało kolorowe. Jednak nie wszyscy oglądają filmy tylko dla efektów wizualnych.

J.P. Tak, dla mnie...
A.E. ... i dla mnie!
J.P. ...najważniejsza jest, jednak, fabuła. Koncentruje się ona wokół problemów nastolatków wchodzących w dorosłe życie. Nie są to jednak problemy błahe. Mamy tu między innymi odrzucenie przez rodziców i próbę gwałtu. Bardzo ciekawie wyszło również zasiedlenie świata serialu, rożnymi mitycznymi stworzeniami. Uwypukliło to, fakt, że z każdym nawet najtrudniejszym problemem można sobie poradzić. Jednak nie zawsze jest to łatwe, czasem trzeba coś poświecić.
A.E. Tak więc, mimo sporej dawki golizny, nie jest to tytuł tylko dla młodych chłopców uczących się anatomii?
J.P. Właśnie.

J.P. Mocną stroną serii jest nawiązanie do wielu aspektów kultury japońskiej. W dialogach , które są bardzo dobrze skonstruowane, bohaterowie często nawiązują do wielu książek, filmów i komiksów. W odcinku trzecim, na przykład, mamy nawiązanie do Dragon Balla. Jednak najlepiej wyszła autorom zabawa językiem japońskim. Imiona głównych bohaterów, są bardzo dwuznaczne. Weźmy na przykład imię wspomnianej już Hitagi. Jej imię można przetłumaczyć jako "waga", jednak w taki sam sposób wymawia się słowo "uczucia". Oczywiście nie pozostaje to bez wpływu na fabułę. Taki zabieg jest bardzo często wykorzystywany w serii.
A.E. Czyli jak nie znasz japońskiego stracisz bardzo wiele, lepiej odpuść i idź na piwo.
J.P. ...albo zaopatrz się w dobre tłumaczenie.

J.P. No to omówiliśmy już, chyba, wszystko...
A.E. A nie, pozostała jeszcze kwestia muzyki.
J.P. A, tak muzycznie jest nieźle. Kawałki lecące w czasie trwania serii dobrze oddają to co się dzieje na ekranie. Ending wydał mi się trochę niezrozumiały, z początku nie bardzo było wiadomo o czym ta piosenka jest...
A.E. Bo jesteś cienki z astronomii.
J.P. Jednak po obejrzeniu odcinka dwunastego wszystko staje się jasne. Z openingami sprawa wygląda trochę inaczej. Po kilku odcinkach mamy openingi nawiązujące do dziewczyny z której problemem, próbuje uporać się główny bohater. Tak, więc mamy tu miks rożnych styli i gatunków.


J.P. Podsumowując chłopcy ze studia SHAFT stworzyli bardzo ciekawa produkcję. Wszystko jest bardzo dobrze dopasowane. Każdy odcinek należy oglądać z niezwykle dużą uwagą, gdyż każdy szczegół możne być bardzo istotny. Do tego mamy cały harem pięknych dziewcząt...
A.E. ... czyli dla każdego coś miłego.
J.P. ... których biusty i majtki nie są głównymi bohaterami serii.
A.E. ... jednak scen z nimi w roli głównej jest nie mało.
J.P. Jednak odniosłem wrażanie, że mają one na celu odwrócenie uwagi od fabuły i przemycenie czegoś istotnego w momencie kiedy się tego najmniej spodziewamy.
J.P. &A.E. Polecamy!

Recenzję kontynuacji cyklu, czyli Nisemonogatari znajdziecie tutaj