Półka pełna komiksów

Piosenka ta pojawiła na pierwszym albumie studyjnym zespołu Piersi pod niezwykle oryginalnym tytułem Piersi (1992). Słowa napisał Paweł Kukiz, a muzykę skomponował... no, o tym może za chwilę. Najpierw obejrzyjcie klip. Ostrzegam jednak, osoby wrażliwe na kalanie naszego pięknego języka, że znajduje się tam dużo brzydkich słów.

Inspiracją dla bohatera tej piosenki była kultowa postać amerykańskiego komiksu czyli Iron man. Postać ta zadebiutowała w marcu 1963 roku w 39 zeszycie serii Tales of Suspense. W jego rolę wcielał się multimiliarder, playboy i inżynier (w dowolnej kolejności) Tony Stark. Bohaterem powyższej piosenki jest jednak "polski ajron men". Jego pseudonim, wziął się najprawdopodobniej stąd, że nosi on koszulkę z napisem Iron Maiden. Trzęsie on całą dzielnią i nielubi kiedy, ktoś trąca go z bara, bo wtedy jest naprawdę zły. W takich chwilach nie waha się użyć swoich super noży, które, podobnie jak jego amerykański kolega, poukrywane ma w różnych miejscach swojego super kostiumu. Co więcej, gdy nasz bohater jest już ostro wkurzony, wchodzi w tryb zwany berserk. Podczas tego stanu jest on odporny na ciosy, więc przeciwnik który staje z nim w szranki zaczyna się poważnie zastanawiać, czy nie jest on zakuty w zbroję, tak jak jego odpowiednik zza oceanu.

Piosenka ta jest jednak, tylko coverem... .

Utwór ten miał swoja premierę wraz z krążkiem Paranoid 18 września 1970 roku. Muzykę skomponował Anthony Frank "Tony" Iomm, słowa zaś napisali wspólnie wraz z nim: John Michael "Ozzy" Osbourne, Geezer Butler i William Thomas "Bill" Ward. Oprócz Kukiza covery tej piosenki nagrali, również m.in.: Metalica, Marilyn Manson, The Cardigans i wielu, wielu innych.

Inspiracją tej piosenki mogłaby być seria Marvel Zombies, gdyby nie fakt, że wystartowała ona w 2005 roku. Z drugiej jednak strony, może jest odwrotnie. Tak naprawdę jednak, myślę, że piosenka ta, miała na celu pokazać sposób, w jaki superbohaterów widzą mieszkańcy miast, które są celem super łotrów. Początek piosenki mówi o tym, że mieszczanie nie są do końca pewni, czy w tej broniącej ich zbroi, na pewno, znajduje się istota ludzka. Nie są oni również, do końca przekonani, czy ta tajemnicza konstrukcja jest dobrze wykonana i czy nie rozpadnie się na ich oczach. Ostatecznie jednak, bagatelizują oni sprawę, być może dlatego, że dzięki  super bohaterowi mają święty spokój z przestępcami. Po drugie, bo przecież nie mają nic na sumieniu. Tak im się przynajmniej wydaje.

Iron man umiera. Niestety w tekście piosenki nie znajdziemy odpowiedzi na pytanie: "W jaki sposób zginął?". Być może uśmiercił, go któryś z przeciwników. Moim zdaniem to jednak, mało prawdopodobne. Myślę, że jest to śmierć wyłącznie w znaczeniu przenośnym. Zabiła go bierność mieszkańców. Nasz bohater całe swoje życie bronił ludzi, którzy w żaden sposób mu nie podziękowali. Co więcej, bali się go i unikali jego wzroku. Teraz przyszedł czas na zemstę. 

Końcówka piosenki opisuje zemstę bohatera. Ludzie, którzy do tej pory odwracali wzrok, już tego nie robią. Nadszedł czas super bohatera. Ci, którzy uniknęli śmierci z rąk super łotrów, giną z rąk swojego wybawiciela. Najsmutniejsze w tym wszystkim jest fakt, że zabijanie zwykłych obywateli cieszy Iron man'a tak samo, jeżeli nie bardziej, jak rozprawianie się z tymi złymi. 

Piosenka ta powstała w roku 1986. Po raz pierwszy można ją było usłyszeć na singlu wydanym przez Tonpress pt.: Rysunkowa postać/Raport z N. Autorem słów był Andrzej Mogielnicki, a muzykę skomponował Jan Borysewicz. Piosenka ta znalazła się wśród szesnastu innych na płycie The Best of Lady Pank z 1990 roku.

Pierwsza zwrotka opisuje proces tworzenia komiksu. Na początku rysownik zajął się projektowaniem postaci głównego bohatera. Często zmieniał on wizję swojej postaci, szczególnie skupiając się na jej twarzy. Jeżeli chodzi o pozostałe części ciała to autor bezczelnie zerżnął je od innej postaci o czym świadczy fragment "dorysował mi (...) parę cudzych rąk". Bohater mimo nowej twarzy czuje, że tak naprawdę jest tą samą postacią z której skopiowano ręce ("Potem bezlitośnie gumką starł, to co było moim własnym ja"). Następnie rysownik wziął się za świat i postaci poboczne. Na chwilę obecną, nie wiemy jeszcze jaki to będzie gatunkowo komiks, jednak bohater czuje się niepewnie. Można nawet wysnuć tezę, że będzie on postacią, która będzie musiała zmierzyć się z własnymi lękami.

Lady Punk stworzył muzykę do animacji o najsłynniejszych polskich bliźniakach

Refren udowadnia, że będzie to historia nie tuzinkowa. Fabuła będzie się koncentrować na postaci, która zda sobie sprawę, że żyje w komiksie, a jej poczynania, są sterowane przez parę rysownik- scenarzysta. Być może, będzie to opowieść detektywistyczna w której bohater, będzie szukał informacji na temat swoich ojców/matek/rodziców¹. Mówią o tym następujące słowa piosenki: "Kim był ten gość, co na pomysł wpadł, by mi na złość dookoła zafundować (...) z papieru świat?".

Druga zwrotka mówi nieco szerzej o fabule. Głównym antagonistom serii, będzie złoczyńca o pseudonimie Smok, który nie raz będzie uprzykrzał życie bohaterowi. Być może, będziemy mieli do czynienia z wielotomową serią taką jak One Piece, czy The Amazing Spiderman. Najpewniej będzie to postać, którą trudno będzie ocenić pod względem moralnym. Mówi o tym cytat: "kartonowy księżyc z nieba kraść". Słowa te mogą jednak sugerować, że bohater będzie prowadził podwójne życie, za dnia żyjąc jak normalny człowiek ("W domach na papierze mieszkać, spać"). Choć, równie dobrze, słowa te mogą sugerować, że bohater będzie bezdomny i będzie mieszkał w kartonie po telewizorze. Na pewno jednak, będzie on walczył z wieloma przeciwnikami i będzie musiał sprostać swoim miłosnym rozterkom, o czym świadczą słowa: "Po nie w swoim ciągle piorę nosie. Z tej krainy papierowych serc". Ostatnie słowa sugerują tragiczny finał komiksu w którym bohater mimo usilnych chęci do końca swoich dni będzie musiał grać rolę w przedstawieniu urządzonym mu przez autorów.

Kolejny refren nie wnosi niczego nowego.

Sam teledysk dostarcza nam kolejnych wskazówek odnośnie powstawania opowieści. Sugeruje on, że pierwsze szkice historii powstawały na kartce w kratkę. Co więcej, prototypem głównego bohatera i/lub jego przeciwników były kleksy. Podczas trwania drugiej zwrotki widzimy krążące za wokalistą arkusze, które po złożeniu ułożą się w nazwę zespołu. Symbolizuje to zapewne fakt, że kolejne rozdziały historii powstawały w sposób niechronologiczny. Z czasem jednak zostały one odpowiednio poukładane tworząc spójną  przygodę.

Tak na marginesie, do tej piosenki świetnie mi pasuje ending z serii Eden of the East.


To tyle na dziś. Zapraszam do dzielenia się ze mną, w komentarzach, własnymi interpretacjami opisanych tu utworów oraz o informowania mnie o innych piosenkach (być może) inspirowanych komiksem. Nie piszcie mi tylko o Daft Punk'u, bo o nim już wiem. Do, następnego!

C.D. (być może) N.